1973 yılında Diyarbakır’ın Bağlar semtinde akciğerlerim oksijen ile tanıştı ve hayata dair ilk çığlığımı attım… Temel bir yaşama becerisi kazandıktan sonra ilk ve orta öğrenimimi yine aynı coğrafyada tamamladım. 1991 yılında Akdeniz Ünivesitesi Tıp Fakültesinde tıp eğitimine başladım. 1998 yılında Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesinden mezun oldum ve yine aynı yıl Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesinde iç hastalıkları asistanı olarak çalışmaya başladım, Ağustos 2003’te iç hastalıkları uzmanı oldum. İş hayatı ile birlikte insanları daha iyi tanımaya başladığımı anladım ve Orhan Veli Kanık’ın şu dizeleri uzun süre kulaklarımda yankılandı; Küçüktüm küçücüktüm/ Oltayı attım denize/ Üşüşüverdi balıklar/ Denizi gördüm/ Büyüdüm işsiz kaldım, aç kaldım/ Para kazanmak gerekti/ Girdim insanların içine/ İnsanları gördüm. 1993 yılında yazmaya başladığım dizeleri 2000 yılında ‘Tıp Dünyasından Dizeler’ adlı kitapta toplayarak yayınladım, daha sonra yazdığım şiirler ‘Perküsyon’ adlı kitapta topladım. Mayıs 2002 tarihinde Bursa Tayyare Kültür Merkezi’nde sahnelenen ‘Biz Yaptık’ adlı oyunu yazdım ve aynı zamanda oyunda rol aldım.1999 sonbaharında tanıştığım yüreğimin gelinciği Serap Köran’a Şubat 2002 tarihinde hayat boyu birlik ve beraberlik sözü verdim, Mayıs-2003 tarihinde ise Dila adını koyduğumuz (Gönüle ait olan) kara iki zeytin tanesi gözleri olan kızımız dünyaya geldi. Daha sonra Supresyon ‘İşlevin baskı altında tutulması’ adlı 3. şiir kitabım Uludağ Üniversitesi Yayın Evi Tarafından yayınlandı. Bir yıl İç Hastalıkları Uzmanı olarak özel sektörde çalıştıktan sonra Erzincan Asker Hastanesinde Askeri tabib olarak bir yıl süre ile çalıştım. Eylül 2005 tarihinde Aydın Adnan Menderes Üniversitesinde Kardiyoloji bölümünde ikinci ihtisasımı yapmaya başladım. Aralık 2008’de kardiyoloji uzmanı ünvanını aldım. Şubat 2009-Şubat 2012 tarihleri arasında İzmir Menemen Devlet Hastanesinde görev yaptım, bir kamu kuruluşunda kardiyolog olarak çalışmaktayım. Ekim 2009’da Mert adını koyduğumuz ikinci çocuğumuz Dünyaya geldi. Halen biraz daha ışığa ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum ve yapabileceğimiz daha çok şeyler olduğu kanısındayım.
